Stop een tijger in je tank!
Door: Peter
30 Januari 2010 | Thailand, Kanchanaburi
NOTE: We'll place both english and dutch blogs on this site from now, you will get a seperate mails for both.
Let op: Vanaf nu plaatsen we zowel de nederlandse als de engelse blogs op deze plek. Let dus even op de titel van de mails en denk niet: o, die heb ik al!
Tijd is een merkwaardig ding, niemand heeft het maar iedereen kan het maken. Als je op vakantie bent zou tijd eigenlijk geen rol moeten spelen, maar toch, ook hier is tijd schaars en dwingt ons dus tot keuzes. Hoewel velen vakantie associeren met luieren, is dat voor ons geen vanzelfsprekendheid. Luieren is dus echt een keuze. Vrijdag is na lang wikken en wegen een luierdag geworden. Na een verhuizing van 100 meter en het bemannen van een ligbedje aan het zwembad leek het toch alsof we op een heel ander dorp waren aangekomen. Zo zie je maar hoe relatief tijd kan zijn. Een dagje dompelen en doezelen deed ons bijzonder goed. De sfeer in Pong Phen Guest House is relaxed en het zwembad net groot genoeg om na drie flinke slagen net niet je hoofd te stoten aan de overkant. Zon, Ipod, boek, zonnebrand, lemon-shake en Singha waren de belangrijkste bestanddelen van de dag. Slechts af en toe bekroop ons een soort vna schuldgevoel dat we aan het niksen waren, maar met een ferme duik in het koele water spoel je dat zo van je af. Vakantie!
Maar alles wat je te royaal schenkt raakt op, zo ook deze dag. En onvermijdelijk werden wij wederom voor de keuze geplaatst wat te doen op zaterdag. Het treintje over Death Railway naar Nam Tok, kayakken over de rivier Kwai of met de brommer naar de 38 km verderop gelegen Tiger Temple. De beestjes wonnen het van het treintje en de inspanning. Bij Yanee om de hoek een fraaie roze scooter uitgezocht, voorzien van handig mandje en stabiele buddy-zit voor het corpus enormus van Peter. Kleine muis voorop met in haar linkerhand de rem, in haar rechterhand het gas en in het midden een helm die voortdurend van haar hoofd waaide. Kouwend op de blonde haren van de chauffeuse tuurde Peter over de oeverloos lange weg die voor hen lag. De enige bocht in het hele traject werd foutloos genomen en het gas bleef er op. De Lonely Planet maakt weliswaar melding van de Tiger Temple, maar laat in het midden of de bezoeker nu werkelijk tijgers in vrijheid bezoekt of volgespoten junks die niet veel meer activiteit vertonen dan het haardkleed waar wij de meeste tijgervellen van kennen. Om eerlijk te zijn hebben wij het antwoord op deze vraag ook niet helemaal kunnen vinden. Er zijn momenten waarop je inderdaad denkt te poseren met een terminale tijger, maar er zijn ook momenten dat ze speels en wild genoeg zijn om je de stuipen op het lijf te jagen.
Het eerste dillema waar wij voor gesteld werden, was de vraag of wij de hele tijger en niets dan de tijger wilden zien die dag. Je kan een kort bezoekje afleggen of je kan het hele programma afwerken, inclusief voeden van tijgerwelpjes en het bijwonen van het tijgerspeelkwartier. Het zal jullie niet verbazen, dat wij het totale tijgerprogramma hebben afgelegd. Als wij iets doen, dan doen wij het ook!
Het dubbele tijgergevoel bleef de hele dag hangen, maar toch bleek dat we aan het eind van de dag ruim 200 foto's gemaakt hadden... Hoogtepunt van de dag was het speelkwartier. Een select groepje rijke stinkerds wordt achter een hekje geplaatst dat bij de eerste tijgerscheet al omvalt en mag daarvandaan onbeperkt genieten van de capriolen van deze vleesverscheurende monsters. Op deze afstand was je je wel heel bewust van de enorme kracht en souplesse van deze prachtige dieren. Al met al toch weer een unieke ervaring.
Vanavond ronden wij ons verblijf in Kanchanaburi af met een heerlijk diner bij Tai Thai om morgen voor vertrek naar het treinstation in Bangkok nog even kort van zwembad en zon te genieten.
Hoe groot je klauwen ook zijn, je wereld blijft een toetsenbord.
Let op: Vanaf nu plaatsen we zowel de nederlandse als de engelse blogs op deze plek. Let dus even op de titel van de mails en denk niet: o, die heb ik al!
Tijd is een merkwaardig ding, niemand heeft het maar iedereen kan het maken. Als je op vakantie bent zou tijd eigenlijk geen rol moeten spelen, maar toch, ook hier is tijd schaars en dwingt ons dus tot keuzes. Hoewel velen vakantie associeren met luieren, is dat voor ons geen vanzelfsprekendheid. Luieren is dus echt een keuze. Vrijdag is na lang wikken en wegen een luierdag geworden. Na een verhuizing van 100 meter en het bemannen van een ligbedje aan het zwembad leek het toch alsof we op een heel ander dorp waren aangekomen. Zo zie je maar hoe relatief tijd kan zijn. Een dagje dompelen en doezelen deed ons bijzonder goed. De sfeer in Pong Phen Guest House is relaxed en het zwembad net groot genoeg om na drie flinke slagen net niet je hoofd te stoten aan de overkant. Zon, Ipod, boek, zonnebrand, lemon-shake en Singha waren de belangrijkste bestanddelen van de dag. Slechts af en toe bekroop ons een soort vna schuldgevoel dat we aan het niksen waren, maar met een ferme duik in het koele water spoel je dat zo van je af. Vakantie!
Maar alles wat je te royaal schenkt raakt op, zo ook deze dag. En onvermijdelijk werden wij wederom voor de keuze geplaatst wat te doen op zaterdag. Het treintje over Death Railway naar Nam Tok, kayakken over de rivier Kwai of met de brommer naar de 38 km verderop gelegen Tiger Temple. De beestjes wonnen het van het treintje en de inspanning. Bij Yanee om de hoek een fraaie roze scooter uitgezocht, voorzien van handig mandje en stabiele buddy-zit voor het corpus enormus van Peter. Kleine muis voorop met in haar linkerhand de rem, in haar rechterhand het gas en in het midden een helm die voortdurend van haar hoofd waaide. Kouwend op de blonde haren van de chauffeuse tuurde Peter over de oeverloos lange weg die voor hen lag. De enige bocht in het hele traject werd foutloos genomen en het gas bleef er op. De Lonely Planet maakt weliswaar melding van de Tiger Temple, maar laat in het midden of de bezoeker nu werkelijk tijgers in vrijheid bezoekt of volgespoten junks die niet veel meer activiteit vertonen dan het haardkleed waar wij de meeste tijgervellen van kennen. Om eerlijk te zijn hebben wij het antwoord op deze vraag ook niet helemaal kunnen vinden. Er zijn momenten waarop je inderdaad denkt te poseren met een terminale tijger, maar er zijn ook momenten dat ze speels en wild genoeg zijn om je de stuipen op het lijf te jagen.
Het eerste dillema waar wij voor gesteld werden, was de vraag of wij de hele tijger en niets dan de tijger wilden zien die dag. Je kan een kort bezoekje afleggen of je kan het hele programma afwerken, inclusief voeden van tijgerwelpjes en het bijwonen van het tijgerspeelkwartier. Het zal jullie niet verbazen, dat wij het totale tijgerprogramma hebben afgelegd. Als wij iets doen, dan doen wij het ook!
Het dubbele tijgergevoel bleef de hele dag hangen, maar toch bleek dat we aan het eind van de dag ruim 200 foto's gemaakt hadden... Hoogtepunt van de dag was het speelkwartier. Een select groepje rijke stinkerds wordt achter een hekje geplaatst dat bij de eerste tijgerscheet al omvalt en mag daarvandaan onbeperkt genieten van de capriolen van deze vleesverscheurende monsters. Op deze afstand was je je wel heel bewust van de enorme kracht en souplesse van deze prachtige dieren. Al met al toch weer een unieke ervaring.
Vanavond ronden wij ons verblijf in Kanchanaburi af met een heerlijk diner bij Tai Thai om morgen voor vertrek naar het treinstation in Bangkok nog even kort van zwembad en zon te genieten.
Hoe groot je klauwen ook zijn, je wereld blijft een toetsenbord.
-
30 Januari 2010 - 15:56
Inge:
Ik vind die tijger toch "iets" mooier ;-)
Peet, de uitdrukking op jouw gezicht past bij de tekst die je in je verhaal zet ... vertrouw ik hem, vertrouw ik hem niet. Goede reis naar Bangkok morgen ! -
30 Januari 2010 - 16:26
Ba:
Niet stiekem een tijgerwelpje meegenomen? -
31 Januari 2010 - 09:39
Ellen:
Ruben is jaloers, Caroline!
Geniet van jullie avonturen...kus Ellen en Ruben -
31 Januari 2010 - 09:39
Karin:
Poes,poes,poes of tijgertje,tijgertje, tja wat roep je eigenlijk in zo'n geval? Ik denk beter van niks, zolang hij jouw niet aan kijkt heeft wat anders op het oog :-) Jullie met de trein naar Chang Mai en ik probeer een plekje op de boot naar Newcastle te bemachtigen. Just for fun en € 5,00. Goede reis !! -
31 Januari 2010 - 18:06
Amy:
Lijkt me een geweldige ervaring om tijgers van zo dichtbij te kunnen zien en voelen. En het is natuurlijk fantastisch om ze met een fles te voeden!!!!!
Is weer eens wat anders dan lammetjes.
liefs -
01 Februari 2010 - 11:14
Johan:
Pfew, echte siegfried & roy acties! gelukkig is het jullie beter vergaan!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
