The Big Mango (NL)
Door: Peter
15 Februari 2010 | Thailand, Bangkok
Na een laatste romantisch diner op het parelwitte strand onder het met felgekleurde lampionnen gedecoreerde loof, hebben wij het festivalterrein van Koh Samed in love nog eenmaal aan een inspectie onderworpen. Met vlaggen, bamboehutjes, torenhoge luidsprekers en een inmens podium leken ons alle ingredienten aanwezig voor een geslaagd feest aanwezig. De idylle van het eiland was echter volledig verdwenen en wij dus ook. Onder de bombastische klanken van de laatste soundcheck verlieten wij de volgende ochtend tegen de stroom festivalbezoekers in het paradijsje waar wij vier dagen lang hadden rondgewaard.
Tuffend naar het vaste land maakten wij voor de zoveelste keer plannen omtrent het vervolg van onze reis. Evenals alle voorgaande keren werden diezelfde plannen op het moment dat wij voet aan vaste wal zetten in de kiem gesmoord. Het werd niet de geplande lijnbus tussen Ban Phe en Bangkok, maar de tweemaal zo dure minibus die ons in twee uur tijd naar The Big Mango zou brengen. Tenminste dat zei de uiterst vriendelijke ticketverkoper achter zijn desk. De praktijk is echter ook in Thailand altijd net even grilliger dan de theorie. Het hagelnieuwe, voorzien van iedere denkbare luxe, minibusje waar wij de enige twee passagiers van vormden, bleek ons tot grote teleurstelling niet naar Bangkok te rijden, maar naar het tien kilometer verderop gelegen overstappunt. Daar werd de Thaise realiteit voelbaar en werden we met 16 personen in een evenzoveel stoelen tellende dinkytoy uit begin jaren 80 overgescheept. Voor 300 baht pp was het leed zeker te overzien en zoefden we al met al vier uur later Bangkok binnen. Met behulp van onze ervaring en kaart zette een sympathieke taxichauffeur ons af...
Onze laatste stek tijdens deze reis is Villa Cha Cha, gelegen op een steenworp afstand van de onder backpackers zo populaire Khao San Road. Deze buurt mag zich verheugen in dezelfde belangstelling als Pattaya, alleen is de sfeer hier een heel stuk gemoedelijker. Tientalle nationaliteiten krioelen door de nauwe straatjes en doen zich tegoed aan het enorme aanbod van restaurants of slenteren urenlang over de markt.
Dit derde bezoek aan Bangkok in drie jaar tijd heeft ons meer dan de voorgaande keren de vele gezichten van deze wereldstad getoond. Deze stad leeft 24 uur per dag, 7 dagen per week en is wat ons betreft, in tegenstelling tot wat veel anderen beweren, zeker een bezoek van een aantal dagen waard. Banglamphu, de buurt waarin Khao San Road ligt, is bij uitstek de omgeving om tijdens je bezoek te verblijven.
Van eventuele festiviteiten rondom het Chinees Nieuwjaar hebben wij tegen alle verwachting in nauwelijks iets gemerkt. Het jaar 2553, het jaar van de Tijger, is wat ons betreft geruisloos begonnen. Of moeten we zeggen winkelend... Op de Chinese nieuwjaarsdag, dit jaar samenvallend met Valentijnsdag, hebben wij ons best gedaan zoveel mogelijk winkelkilometers te maken, maar niet voordat we eerst even wat cultuur opsnoven. Een bezoek aan het Jim Thompson House (http://www.jimthompsonhouse.com/ ) leerde ons veel over de Thaise cultuur en architectuur. De onder mysterieuze omstandigheden in 1967 in de Maleise Cameron Highlands verdwenen Jim Thompson is tot op de dag van vandaag van onschatbare waarde gebleken voor de Thaise zijde industrie. De Amerikaanse oorlogsveteraan en architect vestigde zich in 1959 na zijn militaire carriere definitief in Bangkok. Eigenhandig bracht hij het Thais textiel onder de aandacht van mondiale modeontwerpers en zorgde er zo voor dat Thaise zijde weer op waarde geschat werd. Of Thompson als CIA agent ontvoerd is, door een tijger is verslonden of simpelweg door een Maleise vrachtwagen is overreden, kan niemand met zekerheid zeggen. Dat zijn geest voortleeft in een schitterend huis staat vast.
Tijdens het winkelen dat op ons culturele uitstapje volgde, bleek eens te meer dat vrouwen een lichaamseigen stof bezitten die oeverloos shoppen stimuleert. Een man gaat kopen, een vrouw gaat winkelen. Het zal u dan ook niet verbazen dat Peter de husbands hell verliet met twee shirts, daar waar Pi'tje er honderden uit het rek had gehaald om ze lovend over design en print weer terug te hangen. De eerlijkheid gebied te melden dat het doorgaans Peter's wens is om naar shoppingcentra's te gaan. Zo ook deze keer. Red.) Na zes uur slenteren ging het Singha biertje bij Royal Indian erin als Gods woord in een ouderling. Moe maar voldaan doken wij ons enorme bed in (2x2m). Het laatste nachtje Bangkok bracht de broodnodige rust. Inmiddels hebben we plaatsgenomen in een restaurant dat zoveel nationaliteiten vertegenwoordigd dat de kok hier werkzaam vermoedelijk zijn opleiding heeft genoten aan drie verschillende scholen verspreid over Nepal, India en Tibet. Vijftig procent van onze maaltijden was dit jaar sowieso afkomstig uit de Indiase keuken. Is dat een voorteken...
Onze laatste 24 uur van de vakantie zijn begonnen. Het zal jullie niet verbazen dat onze prive-chauffeur Mr. Somsak ons vanavond naar de luchthaven rijdt. Waarvandaan wij vannacht op 02.30 uur naar Amsterdam vliegen. Morgenochtend om 9 uur hopen wij voet op Hollandse bodem te zetten. Mijn God, wat zal dat koud zijn!
Het was fijn om drie weken met ons toetsenbord jullie wereld te zijn.
Tuffend naar het vaste land maakten wij voor de zoveelste keer plannen omtrent het vervolg van onze reis. Evenals alle voorgaande keren werden diezelfde plannen op het moment dat wij voet aan vaste wal zetten in de kiem gesmoord. Het werd niet de geplande lijnbus tussen Ban Phe en Bangkok, maar de tweemaal zo dure minibus die ons in twee uur tijd naar The Big Mango zou brengen. Tenminste dat zei de uiterst vriendelijke ticketverkoper achter zijn desk. De praktijk is echter ook in Thailand altijd net even grilliger dan de theorie. Het hagelnieuwe, voorzien van iedere denkbare luxe, minibusje waar wij de enige twee passagiers van vormden, bleek ons tot grote teleurstelling niet naar Bangkok te rijden, maar naar het tien kilometer verderop gelegen overstappunt. Daar werd de Thaise realiteit voelbaar en werden we met 16 personen in een evenzoveel stoelen tellende dinkytoy uit begin jaren 80 overgescheept. Voor 300 baht pp was het leed zeker te overzien en zoefden we al met al vier uur later Bangkok binnen. Met behulp van onze ervaring en kaart zette een sympathieke taxichauffeur ons af...
Onze laatste stek tijdens deze reis is Villa Cha Cha, gelegen op een steenworp afstand van de onder backpackers zo populaire Khao San Road. Deze buurt mag zich verheugen in dezelfde belangstelling als Pattaya, alleen is de sfeer hier een heel stuk gemoedelijker. Tientalle nationaliteiten krioelen door de nauwe straatjes en doen zich tegoed aan het enorme aanbod van restaurants of slenteren urenlang over de markt.
Dit derde bezoek aan Bangkok in drie jaar tijd heeft ons meer dan de voorgaande keren de vele gezichten van deze wereldstad getoond. Deze stad leeft 24 uur per dag, 7 dagen per week en is wat ons betreft, in tegenstelling tot wat veel anderen beweren, zeker een bezoek van een aantal dagen waard. Banglamphu, de buurt waarin Khao San Road ligt, is bij uitstek de omgeving om tijdens je bezoek te verblijven.
Van eventuele festiviteiten rondom het Chinees Nieuwjaar hebben wij tegen alle verwachting in nauwelijks iets gemerkt. Het jaar 2553, het jaar van de Tijger, is wat ons betreft geruisloos begonnen. Of moeten we zeggen winkelend... Op de Chinese nieuwjaarsdag, dit jaar samenvallend met Valentijnsdag, hebben wij ons best gedaan zoveel mogelijk winkelkilometers te maken, maar niet voordat we eerst even wat cultuur opsnoven. Een bezoek aan het Jim Thompson House (http://www.jimthompsonhouse.com/ ) leerde ons veel over de Thaise cultuur en architectuur. De onder mysterieuze omstandigheden in 1967 in de Maleise Cameron Highlands verdwenen Jim Thompson is tot op de dag van vandaag van onschatbare waarde gebleken voor de Thaise zijde industrie. De Amerikaanse oorlogsveteraan en architect vestigde zich in 1959 na zijn militaire carriere definitief in Bangkok. Eigenhandig bracht hij het Thais textiel onder de aandacht van mondiale modeontwerpers en zorgde er zo voor dat Thaise zijde weer op waarde geschat werd. Of Thompson als CIA agent ontvoerd is, door een tijger is verslonden of simpelweg door een Maleise vrachtwagen is overreden, kan niemand met zekerheid zeggen. Dat zijn geest voortleeft in een schitterend huis staat vast.
Tijdens het winkelen dat op ons culturele uitstapje volgde, bleek eens te meer dat vrouwen een lichaamseigen stof bezitten die oeverloos shoppen stimuleert. Een man gaat kopen, een vrouw gaat winkelen. Het zal u dan ook niet verbazen dat Peter de husbands hell verliet met twee shirts, daar waar Pi'tje er honderden uit het rek had gehaald om ze lovend over design en print weer terug te hangen. De eerlijkheid gebied te melden dat het doorgaans Peter's wens is om naar shoppingcentra's te gaan. Zo ook deze keer. Red.) Na zes uur slenteren ging het Singha biertje bij Royal Indian erin als Gods woord in een ouderling. Moe maar voldaan doken wij ons enorme bed in (2x2m). Het laatste nachtje Bangkok bracht de broodnodige rust. Inmiddels hebben we plaatsgenomen in een restaurant dat zoveel nationaliteiten vertegenwoordigd dat de kok hier werkzaam vermoedelijk zijn opleiding heeft genoten aan drie verschillende scholen verspreid over Nepal, India en Tibet. Vijftig procent van onze maaltijden was dit jaar sowieso afkomstig uit de Indiase keuken. Is dat een voorteken...
Onze laatste 24 uur van de vakantie zijn begonnen. Het zal jullie niet verbazen dat onze prive-chauffeur Mr. Somsak ons vanavond naar de luchthaven rijdt. Waarvandaan wij vannacht op 02.30 uur naar Amsterdam vliegen. Morgenochtend om 9 uur hopen wij voet op Hollandse bodem te zetten. Mijn God, wat zal dat koud zijn!
Het was fijn om drie weken met ons toetsenbord jullie wereld te zijn.
-
15 Februari 2010 - 08:36
Hester:
Wordt afkicken met jullie mooie verslagen!
Een hele goede reis en tot gauw! Liefs -
15 Februari 2010 - 10:06
Marja:
En koud is het zeker.
Behouden terugreis!
Take it easy. -
15 Februari 2010 - 10:43
Ba:
Het was fijn om met jullie mee te reizen, dank voor de prachtige verslagen doorspekt met humor.
xxx -
15 Februari 2010 - 10:54
Ans:
ja,leuke reis verslagen
en foto,s Deze aflevering nog niet gelezen. geen tijd. Carnaval Den Bos!!
-
15 Februari 2010 - 15:17
Janneke:
goede terugreis
slaap lekker
vergeet niet je warme kleren bij de hand te hebben. nul graden en een beetje sneeuw verwacht -
15 Februari 2010 - 16:10
Elise:
Goede reis en tot gauw !!
Liefs Lies -
15 Februari 2010 - 20:35
Amy En Herman:
Goede reis en jammer dat ons entertainment is afgelopen! tot gauw.
liefs van ons allemaal. -
15 Februari 2010 - 21:33
Netty:
Goeie reis terug! x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
