Moeder mag het gordijn dicht?
Door: Peter
10 Februari 2010 | Thailand, Bangkok
Hat Jomtien
Een bezoekje aan het strand van Jomtien leert al snel dat er inderdaad sprake is van een groot verschil met het strand van Pattaya. Niet zozeer de inrichting van het strand zelf, maar meer de overwegend Thaise bezoekers geven Hat Jomtien een authentiek Thaise uitstraling. Wordt het in Pattaya al snel verdacht als een Europeaan een minderjarige aanspreekt, op het strand van Jomtien 'moest' Caroline tot vermaak van de hele familie op de foto met een Thaise dreumes. Hoewel de stoeltjes op het strand van het type zijn dat in Nederland al jaren niet meer gebruikt wordt, wordt dit gebrek aan comfort ruimschoots gecompenseerd door de uiterst vriendelijke bediening en de kwaliteit van het eten.
Tiffany's
Het avondprogramma was noodgedwongen bepaald door de eerder dat weekend door de kassiere van Tiffany's begane vergissing. Na wederom een maaltijd die omlijst werd door karaoke-achtig zangtalent met begeleiding van Claus Wunderlich en TV-beelden van pezige thaise boxers die elkaar af staan te rossen. Rond half negen arriveerden we bij het kleurrijk uitgedoste theater waar de vijf kwartier durende travestietenshow drie maal per avond, 7 dagen per week, wordt opgevoerd. Onze stoelen op de tweede rij zaten voor het goede net te ver aan de zijkant van het toneel, zodat Peter moeite had het totaal te volgen en Caroline moeite had het totaal te volgen. De routinematig opgevoerde natte droom van Gerard Joling liet vele landen van de wereld in beeld en muziek voorbij komen. Eigenlijk denk je dat je voortdurend naar schaarsgeklede vrouwen zit te kijken en vraag je je af waar die twee dingen toch vandaan komen en dat ene ding blijft bij deze kerels. De intensiteit van het programma zal er ongetwijfeld toe bijdragen dat de meeste dansers, of zijn het nou danseressen, een blik in hun ogen hebben die zegt: “ Moeder mag het gordijn dicht?”. Al met al is de show net kort genoeg om boeiend te blijven. Wie wil kan na afloop tegen betaling nog met de sterren op de foto, maar veel leuker had het me geleken als er een naast me had plaatsgenomen bij het urinoir op het herentoilet.
Walking Street
Om onze goddeloze avond in stijl af te ronden nog even een kort bezoek aan Walking street gebracht. Dit als 'internationaal ontmoetingscentrum' aangekondigde straatje doet zijn naam in die zin eer aan dat alle nationaliteiten hier de hele avond naar elkaars kruis staren. Een hogere concentratie testosteron is nauwelijks denkbaar. Girlie bar na girlie bar rijgt zich aaneen tot een trieste ketting van kortstondig genot. Wie Walking Street als norm stelt voor wat Pattaya is, doet deze badplaats tekort. De in de LP beschreven doelstelling van het lokaal bestuur om er een familiebadplaats van te maken, is echter ook nog lang niet gerealiseerd. De West-Europeanen lijken er dan weliswaar op uitgekeken, voor de blijkbaar middenin de sexuele revolutie verkerende Oost-Europeanen is Pattaya verlopig nog wel even het beloofde land.
Maandagochtend bleek dat de in overvloed aanwezige Russen niet alleen van zich doen spreken in de warme buurt, maar ook aan het koele zwembad. Verder ging de lazy sunday moeiteloos over in lazy monday. Genoten van het lekkere weer en het goede eten en vervoer geregeld voor de volgende ochtend naar Ban Phe.
Op naar het strand!
Dinsdagochtend stipt om 10 uur stond de luxe sedan met chauffeur voor het hotel om ons naar de pier te brengen waarvandaan de boot naar Koh Samed vertrekt. Een grondige studie van de LP had ons geleerd dat de overtocht 50 baht kostte, kaartjes te koop op de pier. Ondanks dat de Goden onze chauffeur al hadden gestraft met diarree voor zonden waarschijnlijk eerder dat weekend begaan, bleek deze hardleerse Thai nog even het persoonlijk noodlot te willen tarten door ons niet op de reguliere pier af te zetten, maar ons te droppen bij een van de vele boekingskantoortjes alwaar je voor 3x de prijs hetzelfde overtochtje kan regelen... vastberaden als volleerde reizigers hielden wij vast aan het verhaal dat de LP ons had verteld. En met succes!! Met kramp in zijn darmen zette de chauffeur ons keurig af op de enig juiste plek. In een roze/lila veerbootje tuften wij in ruim een half uurtje naar Na Dan op Koh Samed. Nog niet helemaal thuis in onze nieuwe omgeving stapten we achterin de 'songtaew' om 1 minuut later en 30 baht lichter binnen de poorten van het National Park Koh Samed te worden afgezet. Pal voor de ingang van ons reeds in NL geboekte onderkomen (http://www.tonsak.com ) Na enig sparren met de receptie kregen wij de sleutel die ons toegang verschaft tot een bungalowtje dat sterke gelijkenissen vertoont met een Zweedse sauna. Overigens voorzien van alle denkbare luxe: koelkast, ktv, airco... snel de bagage gedropt, omgekleed en hup naar het strand. De temperatuur was immers opgelopen tot 35 graden. Als er al een nadeel zou zijn aan dit populairste strand van Koh Samed is het dat het op piekuren geterroriseerd wordt door de dagjestoeristen, hoofdzakelijk afkomstig uit Rusland. Dan komt toch even de vraag in je op: “Moeder mag het gordijn dicht?”. In hypermoderne aerodynamische speedboten worden karrevrachten Russen gedumpt op het strand om in de loop van de middag massaal zich weer terug te trekken om Koh Samed weer in handen te geven van hen die hier langer verblijven. De ochtenden en de late middag en avond maken van Hat Sai Kaew een waar tropisch paradijs. Het zand is zo wit dat het dragen van een zonnebril verplicht is. De zee is mooi van kleur en op een dusdanige temperatuur dat zelfs Peter er in en uit blijft rennen.
In de avond wordt het hele strand omgetoverd tot een grote loungebar. Het spierwitte zand wordt bedekt met grote rieten matten waarop de Thaise ligstoeltjes worden geplaatst rondom lage tafeltjes. De bbq's worden opgestookt en hongerige toeristen hoeven slechts de vers gevangen vis aan te wijzen die enige tijd later geroosterd en al op hun bord terecht moet komen. Geweldig eten op een unieke locatie. Wij deden ons tegoed aan butterfish en red snapper, terwijl het elders op het strand afgestoken vuurwerk de avondhemel rood groen en geel kleurde.
Deze wereld is een tropisch toetsenbord!
Een bezoekje aan het strand van Jomtien leert al snel dat er inderdaad sprake is van een groot verschil met het strand van Pattaya. Niet zozeer de inrichting van het strand zelf, maar meer de overwegend Thaise bezoekers geven Hat Jomtien een authentiek Thaise uitstraling. Wordt het in Pattaya al snel verdacht als een Europeaan een minderjarige aanspreekt, op het strand van Jomtien 'moest' Caroline tot vermaak van de hele familie op de foto met een Thaise dreumes. Hoewel de stoeltjes op het strand van het type zijn dat in Nederland al jaren niet meer gebruikt wordt, wordt dit gebrek aan comfort ruimschoots gecompenseerd door de uiterst vriendelijke bediening en de kwaliteit van het eten.
Tiffany's
Het avondprogramma was noodgedwongen bepaald door de eerder dat weekend door de kassiere van Tiffany's begane vergissing. Na wederom een maaltijd die omlijst werd door karaoke-achtig zangtalent met begeleiding van Claus Wunderlich en TV-beelden van pezige thaise boxers die elkaar af staan te rossen. Rond half negen arriveerden we bij het kleurrijk uitgedoste theater waar de vijf kwartier durende travestietenshow drie maal per avond, 7 dagen per week, wordt opgevoerd. Onze stoelen op de tweede rij zaten voor het goede net te ver aan de zijkant van het toneel, zodat Peter moeite had het totaal te volgen en Caroline moeite had het totaal te volgen. De routinematig opgevoerde natte droom van Gerard Joling liet vele landen van de wereld in beeld en muziek voorbij komen. Eigenlijk denk je dat je voortdurend naar schaarsgeklede vrouwen zit te kijken en vraag je je af waar die twee dingen toch vandaan komen en dat ene ding blijft bij deze kerels. De intensiteit van het programma zal er ongetwijfeld toe bijdragen dat de meeste dansers, of zijn het nou danseressen, een blik in hun ogen hebben die zegt: “ Moeder mag het gordijn dicht?”. Al met al is de show net kort genoeg om boeiend te blijven. Wie wil kan na afloop tegen betaling nog met de sterren op de foto, maar veel leuker had het me geleken als er een naast me had plaatsgenomen bij het urinoir op het herentoilet.
Walking Street
Om onze goddeloze avond in stijl af te ronden nog even een kort bezoek aan Walking street gebracht. Dit als 'internationaal ontmoetingscentrum' aangekondigde straatje doet zijn naam in die zin eer aan dat alle nationaliteiten hier de hele avond naar elkaars kruis staren. Een hogere concentratie testosteron is nauwelijks denkbaar. Girlie bar na girlie bar rijgt zich aaneen tot een trieste ketting van kortstondig genot. Wie Walking Street als norm stelt voor wat Pattaya is, doet deze badplaats tekort. De in de LP beschreven doelstelling van het lokaal bestuur om er een familiebadplaats van te maken, is echter ook nog lang niet gerealiseerd. De West-Europeanen lijken er dan weliswaar op uitgekeken, voor de blijkbaar middenin de sexuele revolutie verkerende Oost-Europeanen is Pattaya verlopig nog wel even het beloofde land.
Maandagochtend bleek dat de in overvloed aanwezige Russen niet alleen van zich doen spreken in de warme buurt, maar ook aan het koele zwembad. Verder ging de lazy sunday moeiteloos over in lazy monday. Genoten van het lekkere weer en het goede eten en vervoer geregeld voor de volgende ochtend naar Ban Phe.
Op naar het strand!
Dinsdagochtend stipt om 10 uur stond de luxe sedan met chauffeur voor het hotel om ons naar de pier te brengen waarvandaan de boot naar Koh Samed vertrekt. Een grondige studie van de LP had ons geleerd dat de overtocht 50 baht kostte, kaartjes te koop op de pier. Ondanks dat de Goden onze chauffeur al hadden gestraft met diarree voor zonden waarschijnlijk eerder dat weekend begaan, bleek deze hardleerse Thai nog even het persoonlijk noodlot te willen tarten door ons niet op de reguliere pier af te zetten, maar ons te droppen bij een van de vele boekingskantoortjes alwaar je voor 3x de prijs hetzelfde overtochtje kan regelen... vastberaden als volleerde reizigers hielden wij vast aan het verhaal dat de LP ons had verteld. En met succes!! Met kramp in zijn darmen zette de chauffeur ons keurig af op de enig juiste plek. In een roze/lila veerbootje tuften wij in ruim een half uurtje naar Na Dan op Koh Samed. Nog niet helemaal thuis in onze nieuwe omgeving stapten we achterin de 'songtaew' om 1 minuut later en 30 baht lichter binnen de poorten van het National Park Koh Samed te worden afgezet. Pal voor de ingang van ons reeds in NL geboekte onderkomen (http://www.tonsak.com ) Na enig sparren met de receptie kregen wij de sleutel die ons toegang verschaft tot een bungalowtje dat sterke gelijkenissen vertoont met een Zweedse sauna. Overigens voorzien van alle denkbare luxe: koelkast, ktv, airco... snel de bagage gedropt, omgekleed en hup naar het strand. De temperatuur was immers opgelopen tot 35 graden. Als er al een nadeel zou zijn aan dit populairste strand van Koh Samed is het dat het op piekuren geterroriseerd wordt door de dagjestoeristen, hoofdzakelijk afkomstig uit Rusland. Dan komt toch even de vraag in je op: “Moeder mag het gordijn dicht?”. In hypermoderne aerodynamische speedboten worden karrevrachten Russen gedumpt op het strand om in de loop van de middag massaal zich weer terug te trekken om Koh Samed weer in handen te geven van hen die hier langer verblijven. De ochtenden en de late middag en avond maken van Hat Sai Kaew een waar tropisch paradijs. Het zand is zo wit dat het dragen van een zonnebril verplicht is. De zee is mooi van kleur en op een dusdanige temperatuur dat zelfs Peter er in en uit blijft rennen.
In de avond wordt het hele strand omgetoverd tot een grote loungebar. Het spierwitte zand wordt bedekt met grote rieten matten waarop de Thaise ligstoeltjes worden geplaatst rondom lage tafeltjes. De bbq's worden opgestookt en hongerige toeristen hoeven slechts de vers gevangen vis aan te wijzen die enige tijd later geroosterd en al op hun bord terecht moet komen. Geweldig eten op een unieke locatie. Wij deden ons tegoed aan butterfish en red snapper, terwijl het elders op het strand afgestoken vuurwerk de avondhemel rood groen en geel kleurde.
Deze wereld is een tropisch toetsenbord!
-
10 Februari 2010 - 13:32
Elise:
Klinkt allemaal goed !!! Veel plezier nog in deze laatste vakantieweek.
Enne........wil heel graag jullie verhalen en foto's zien....dit willen wij ook :-)) -
10 Februari 2010 - 14:44
Ans:
Wat een genot allemaal.nog even en dan gaat het gordijn dicht, voor jullie. dus steek je kop maar in het zand en doe alsof dit alles nog weken duurt!!! -
10 Februari 2010 - 14:44
Ans:
Wat een genot allemaal.nog even en dan gaat het gordijn dicht, voor jullie. dus steek je kop maar in het zand en doe alsof dit alles nog weken duurt!!! -
10 Februari 2010 - 14:45
Ans:
twee keer geklikt! stom -
10 Februari 2010 - 17:16
Karin:
Jaloers ? ben je gek. Hier wordt het weer als maar kouder en de sneeuw van morgen dit me nog meer verlangen naar de zon. Toch blijf ik genieten van jullie verhalen en met de kachel op 20 graden en een wijntje na het werk geniet ook ik. -
10 Februari 2010 - 20:55
Herman:
zo zo dat is me wat boek maar lekker bij hier weer bakke sneeuw en min 5 of koop een bontjas geniet van alle fotos en ga zo door kus pa -
11 Februari 2010 - 11:28
Hester:
Heb koude voeten en mijn toetsenbord is bijna aan het bevriezen!!!!
Geniet nog maar volop!!! -
12 Februari 2010 - 09:00
Herman:
moge hier nog bere koud speciaal voor peet marathon nk op natuur ijs gewonnen door jorrit bergsma [ nooit van gehoort jij wel] en dat op holands eis veder veel plezier nog deze laatste week kus pa
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
