Stad en land (deel 2)

Binnenband in het buitenland
Wakker worden in de Smoky Mountains is minstens net zo lekker als naast elkaar in slaap vallen. Na zo veel stadsbezoeken was ontwaken tussen tjilpende vogels en fladderende vlinders een verademing die heel even suggereerde dat we op vakantie waren. Heel even maar wnat het ontbijt moest gemaakt om daarna de wandelschoenen aan te trekken voor een fikse boswandeling. We hebben een aantal van de fraaie trails gelopen die in de nabijheid waren uitgezet. Allen voeren minimaal langs één waterval en langs de snelstromende Deep Creek. Hoewel het water van deze bergstroom nog wel erg aan de frisse kant was, werd er toch al volop 'getubed'. Niet zo gek, want voor slechts $ 3 mocht je jezelf de hele dag gelukkig prijzen als de trotse bezitter van zo'n opgeblazen binnenband. Aangezien er toch iemand was die de autosleutels droog moest houden, offerde Peter zich ridderlijk op (dat hij daarmee tevens ieder contact met het wild stromend ijswater vermeed, speelde hierbij volgens zijn eigen zeggen geen enkele rol...). Caroline dacht er het hare van en dobberde over de witte schuimkoppen van Deep Creek bergafwaarts.
Die avond werd er wederom een stevige en voedzame maaltijd berijd in de oude berghut. Na de reusachtige ribeye van dinsdag was woensdag 'New York Strip' dag. In beide gevallen vormde de potato salad en de Amish coleslaw een passend bijgerecht.

Eindje karren
Na ampel beraad besloten we de 500 km naar het aan de oostkust gelegen Charleston in één ruk af te leggen. Voorwaar geen sinicure, want de wegen zijn dan over het algemeen goed te noemen, maar zijn drukbezet en qua landschap nogal eentonig.

Als eigentijdse reizigers boekten wij met gebruikmaking van de wifi-verbinding van het Welcome Center van South Carolina, een door onszelf gekozen hotel in Charleston. De lange rit had ons een nacht extra in deze, voor Amerikanen van historisch belangzijnde stad, opgeleverd.
Al snel na onze aankomst kwamen we tot de conclusie dat we een juist besluit hadden genomen. Het La Quinta Inn & Suites, net even buiten het historisch centrum van Charleston gelegen, bleek een perfecte uitvalsbasis voor een kennismaking van krap 40 uur. Binnen een uur na aankomst zette de taxichauffeur ons voor $ 8 af in het stadscentrum. Een kleine wandeling en een diner later zochten we ons hotel weer op en kropen tussen klamme lappen.

De activiteiten voor ons dagje Charleston werden in overleg met het lokale visitor center gepland. Alleen voor de rijtoer met paard en wagen moest betaald worden. De wandeling over Market Street, een overdekte markt die verdacht veel gelijkenis vertoonde met die van New Orleans, en het luieren in het Waterfront Park waren gratis.

Charleston is een van de oudste steden van Noord-Amerika. Het in 1670 door de Engelsen gestichtte Charles Town werd in 2011 gekozen tot vriendelijkste stad van de VS. In de 241 jaar die daar tussen liggen is het hoofdzakelijk uit houten huizen bestaande Charleston aanvankelijk vooral een thuishaven voor raddraaiers, gespuis, piraten en andere zonderlinge die het niet zo nauw namen met de normen en waarden. Toch is Charleston met 180 parochies de meest religieuze plaats in Amerika, gemeten naar diversiteit. Al dat preken en bidden heeft de inwoners lang niet altijd gevrijwaard van Gods toorn. Verwoestende branden, aardbevingen en alles vernietigenden tropische stormen, waarvan de laatste in 1989, hebben door de jaren heen huisgehouden in deze parel van South Carolina.

Na de voortreffelijke lunch van buffalowings (met Jack Daniels bbq-saus) bij Queulogy was het tijd om uit te buiken in het Waterfront Park: een lekker briesje en entertainment in de vorm van twee grote fonteinen. Opvallend was, dat in het anders zo over-gereguleerde Amerika, men hier juist stimuleert dat kids in de fonteinen spelen! Zolang je 'je neus er maar niet snuit, geen diarree, eczeem of open wonden hebt'... Wat een heerlijkheid dat dat verleidelijke koele water niet alleen maar is om naar te kijken.
Na een drankje bij de Kickin' Chicken met een schaal nacho's hebben we ons bezoek aan Charleston afgesloten bij Kaminsky Dessert Bar. Deze kroeg serveert naast de gebruikelijke drank exclusieve desserts. Een kaart hebben ze niet, want het aanbod wordt bepaald door de bui van de kok. Wie echter niet reserveert zal nooit weten in welke bui de kok die avond was.

North and South
Deemoedig lieten wij Charleston achter ons en zetten koers naar de Boon Hall Plantation. Ondanks dat dit de meest gefotografeerde plantage van Amerika is, ongetwijfeld veroorzaakt door de imposante oprijlaan omzoomd met 'live oak' die weer begroeid zijn met Spanish Moss, heeft Boon Hall weinig van zijn authentieke karakter verloren. Evenals bij ons bezoek aan het antebellum huis in Natchez werd ook hier een goed beeld geschetst van de leefomstandigheden in het Amerika van de 19e eeuw. Met name de uitgebreide aandacht die hier besteed werd aan het lot van de slaven laat een weldenkend mens niet onberoerd.

Mocht dit verhaal je interesse geprikkeld hebben, kijk dan vooral de serie 'North and South' uit de jaren '80 eens... Zoek dat maar even uit op je eigen toetsenbord!