The Last Resort

Na ons bezoek aan de fotogenieke Boon Hall Plantation zakten we de Interstate 95 verder af naar het zuiden. Ons ochtendprogramma had dermate veel tijd geconsumeerd dat er nog maximaal 2,5 uur reistijd resteerde. Dat zou precies genoeg zijn om een zaterdagavond in de populaire badplaats Hilton Head door te brengen. Op de Interstate was het weliswaar druk, maar we konden aardig doorkarren. Anders werd het toen we de afslag naar Hilton Head namen en achteraan sloten in een rij langzaam rijdend en stilstaand verkeer. De Tomtom gaf aan dat onze eindbestemming nog 8,3 mijl van ons verwijderd was. We besloten een willekeurige afslag te nemen om in een van de vele horecaketens werkoverleg te voeren. Wat te doen? Eerst maar eens op internet (Expedia, Hotel tonight, Hotwire, Google) gekeken om te onderzoeken of al die mensen in die file al wèl een weekend onderkomen hadden.

Al snel bleek dat een zaterdagavond in Hilton Head een populair tijdverdrijf is in deze contrije. Het goedkoopste overgebleven hotel vroeg altijd nog zo'n $ 360 voor een nachtje slapen! Nu zijn wij zeker niet krenterig geweest deze vakantie, met plastic betalen gaat hier wel heel makkelijk, maar dit vonden zelfs wij een beetje aan de ruige kant. Koffie opgedronken, autootje gekeerd en koers gezet naar het idyllische Hardeeville, een 20 mijl verderop gelegen gehucht dat alleen bezocht wordt door zij die te beroerd zijn een vermogen neer te tellen in Hilton Head. Letterlijk op de kruising van de I95 en de HW17 ligt deze klont asfalt slechts bebouwd met een tankstations een aantal fastfood restaurant en wat goedkope motels. Wat te denken van $ 50 voor een nacht, inclusief ontbijt (met warme wafels). Handjes in de lucht voor Hardeeville!

Tropische verrassing met Hollands melkwit
Hoewel er onder jullie zullen zijn die niet begrijpen dat wij het zo vaak geprezen Savannah links hebben laten liggen, besloten wij toch in een ruk koers te zetten naar het minstens zo roemruchte St. Augustine, Florida. Opgericht door de Spanjaarden in 1559 is deze sterk mediteraans aandoende stad de oudste van Amerika. De inwoners van deze meeste historische plek in de VS zijn niet alleen gezegend met een stadshart dat in geen enkel opzicht onderdoet voor populaire badplaatsen in Spanje, Frankrijk, Italie of Griekenland, maar kunnen ook dagelijk luieren op een breed strand dat prachtig ligt verscholen achter de met Sea Oats begroeide witte duinen. Ons Best Western hotel lag letterlijk aan de rand van dit natuurschoon. Nog voor we onze kamer op konden, had Caroline al het warme ruime sop gekozen. Na een korte strandwandeling ontdekten we zelfs een in de duinen verscholen beachbar (u weet wel, een zeldzaamheid in de VS). Heel even vroegen we ons af waarom we hier niet gewoon vier weken geboekt hadden...

Na een heerlijke stranddag even opgefrist en de Tomtom ingesteld op 'stadscentrum'. Met zo'n 25 graden in de avond is het zeer aangenaam om op een van de vele terrassen van St. Augustine, kijkend naar het flanerend publiek, een hapje te eten. Wij deden dat bij Scarlet O'Hara (but frankly, you probably don't give a damn).
Bij het in alle vroegte verlaten van St. Augustine smeedden we al snode plannen om hier komende winter nog eens terug te komen. Maar de reiziger moest nu voort, al was het maar omdat onze Chrysler inmiddels zijn stal bijna kan ruiken en niet te houden is als Caroline op 's Heeren wegen het gaspedaal ook maar even beroert. Uit een eerder bezoek wist Peter dat Daytona Beach meer naam heeft dan inhoud, dus nog voor deze poel van verderf ons met haar machtige klauwen binnen de stadsgrenzen kon sleuren, bogen wij landinwaarts af naar onze laatste bestemming: Orlando.

Meer pret dan park
Het selecteren van een hotel in Orlando is geen eenvoudige klus. Zelfs niet voor de ervaren reiziger. Deze met pretparken bezaaide stad kent immers meer hotels dan er lantaarnpalen op de A9 staan. De keuze voor 4 nachten liep uiteen van $ 100 tot $ 3.000. Onze fraaie midrange Holiday Inn Express was niet alleen een schot in de roos qua prijs/kwaliteit, maar ook qua locatie. Zowel Walt Disney World, Sea World als Universal, de drie door ons uitverkoren pretparken liggen op 15 minuten rijden. Een aardige richtlijn voor bezoekers aan dit oord is volgens ons: zorg dat je vier hotelovernachtingen bij elkaar goedkoper zijn dan de entreekaarten voor drie pretparken.

De ervaring van een pretpark is zo persoonlijk dat hierover uitwijden niet veel nut heeft. Volstaat te melden dat wij in Disney World 12 uur hebben rondgewandeld, met hier en daar een zeer praktische, tijdbesparende Fast Pass voor de attracties, en ook het vuurwerk nog hebben bewonderd vanaf Main Street. De volgende dag was de beurt aan dolfijnen, orka's en andere zeebeesten in het meer overzichtelijke, kleinere Sea World.
Inmiddels tot onze knieen afgesleten, liepen wij vandaag, wederom bij 35 graden, te slenteren door Universal Studio's Orlando. Al met al een prestatie die de vierdaagse doet verbleken tot een ommetje met de hond.

Tip: ga voor Preferred Parking bij deze parken! Je moet al zoveel lopen, dat het fijn is dat je dichtbij het park staat geparkeerd.

Ons galgenmaal gaan we straks nuttigen bij de iets verderop gelegen Longhorn Steakhouse, en alvorens we morgen onze Chrysler, die maar geen Mustang wilde worden, definitief op stal zetten, hebben we nog een lunchafspraak met de voorzitter van de Internationale Softbal Federatie in Plant City.

Naar verwachting zal ons toetsenbordje morgen op de luchthaven nog één maal zijn diensten aan ons en jullie bewijzen om daarna voor maanden weer in de koffer te verdwijnen. Wij maken nu alvast van de gelegenheid gebruik om iedereen die in welke vorm dan ook gereageerd heeft op onze reisverslagen te bedanken voor de leuke en spontane reacties.

ps er volgen nog wat foto's zo, als het lukt ze up te loaden...