Chiang Mai (NL)

Nightmarket
Iedere zichzelf respecterende Aziatische stad heeft een avondmarkt. Aziaten zijn sowieso dol op straatverkoop en een markt is hier hooguit een hoge concentratie van. Zo waren wij reeds op de volgepakte avondmarkt Kuala Lumpur en Bangkok, maar die van Chiang Mai is wel zeer bijzonder. De markt hier beslaat namelijk een groot deel van de stad. Chiang Mai is verdeeld in de oude en de nieuwe stad, ons guest house is gelegen in de oude stad en wij moeten dus met de tuk-tuk of songtaew (een combinatie van bus en taxi) naar de avondmarkt die in het nieuwe gedeelte ligt. Bij nieuw moet je je overigens geen vinexwijk voorstellen, want als er geen muur had gestaan had je het verschil nooit gezien. Zoals wel vaker begon ons uitstapje met het eten van een typisch Thaise lekkernij die zich het best laat vergelijken met een knapperige pannenkoek met vulling naar keuze (hier meestal banaan). Daarna begon het grote kruip-door-sluip-door langs de straatventers, marktkooplui en een ieder die ook maar iets te verkopen heeft. Een soort mega vrijmarkt. Uren kun je er slenteren, stilstaan is fataal. Bij de minste vertraging wordt je besprongen door iedere verkoper binnen een straal van 5 meter. Alles is uiteraard speciaal voor jou tegen een speciale prijs op deze speciale avond. Ons eerste bezoek heeft ons in ieder geval niets gekost, want de overkill aan prullaria en kleding levert zoveel keuzestress op dat zelf de koopklieren van Pi ontstoken raken. Wat een voordeel!

Kookcursus
Na een goede nachtrust was het tijd voor onze kookcursus. Niet ver van SK House II eveneens in de oude stad, bevindt zich Baan Thai. Een goed aangeschreven en door Yvonne aan ons aanbevolen kookschool. Onze groep bestond uit 9 personen en 5 nationaliteiten. In totaal waren er circa 22 mensen verdeeld over 3 groepen. De dag begon met een bezoekje aan de lokale markt. Gewapend met rieten mandje en bijgestaan door een van de vele Thaise chefs deden we onze inkopen. Deels zakt de moed je direct in de schoenen, want de diversiteit aan groente en kruiden is zo groot dat je op voorhand al weet dat je eenmaal terug in NL zal moeten marchanderen. Zijn wij al blij als Appie basilicum op voorraad heeft, koop je hier gewoon drie verschillende soorten! Maar toch, onze chef bleef verwijzen naar alternatieven (in your country). In totaal hebben we zes gerechten gekookt en in authentieke Thaise houding (kleermakerzit op de grond) gegeten. Dit gaat gelukkig gewoon met bestek, want Thai eten niet met stokjes. Het concept van Baan Thai is even simpel als vermakelijk: ieder kiest zelf wat hij wil maken en wordt vervolgens per gerecht ingedeeld in een groepje. Wij zagen elkaar dus alleen bij het nuttigen van het resultaat en beheersen nu dus tezamen 12 verschillende lekkernijen, waaronder viskoekjes (jippie), Tom Ka Kai, Phaeneng en Chiang Mai fried egg-noodle. Zelfs de red curry pasta hebben we vers gemaakt! Met alle soorten van genoegen maken we jullie deelgenoot van onze talenten als jullie voor de verse ingredienten zorgen. Al kokend, drinkend en etend pik je veel van de cultuur op en deel je ervaringen en verhalen met andere reizigers. Wat ons betreft echt een aanrader. Voor de surfers: www.cookinthai.com alwaar ook foto's van deze dag (2 feb 2010) te zien vanaf volgende week.

Dagtripje
Na onze eerste Thaise SAS-dag, Sonja Bakker zou hier aan al die sprinkhanen geen boek verkopen, werd het weer tijd voor een dag vol inspanning en activiteiten. Bij het boeken van een toer kies je weliswaar zelf het dagprogramma, maar het gezelschap wordt bepaald door het lot. Aanvankelijk leek het lot ons niet gunstig gezind. De avond voor vertrek fluisterde Nick ons reeds in dat Caroline de jongste zou zijn van de groep en dat op dat moment louter franstaligen daarvan deel uit maakten. Niet een echt fraai vooruitzicht. De volgende ochtend bleek een late boeking nog drie Indiase jongens aan de gezelschap te hebben toegevoegd. Frans spreek ik uit principe niet en mijn Hindi is 's morgens wat roestig. In een poging tot enige toenadering opende wij de conversatie met 'bonjour!'. Tussen het 'bonjour' dat wij terugkregen en het 'adieu' acht uur later zat welgeteld niet 1 woord. Fransen zijn de Duitsers van de 21e eeuw. De drie Indiase gasten van achterin de 20 kletsten er onderling vrolijk op los. Vlak na het bestijgen van de olifant brak het ijs tussen hen en ons definitief doordat wij hen vroegen met onze camera foto's te nemen. De vriendschap voor een dag was gesloten.

Het rijden op een olifant is net zo ongemakkelijk als het rijden op een kameel. Laatst genoemde heeft echter niet de onhebbelijke eigenschap om voortdurend achterom te 'kijken' op zoek naar eten. Olifanten hebben voor dit doel een slurf gekregen. De begeleiders spelen daar goed op in door toeristen zakken met bananen te verkopen, die je vervolgens gedurende de hele rit als een soort brandstof in de grijpgrage slurf van de kolos stopt. Vertederend als de baby olifant lijkt in de documentaires op tv, zo irritant zijn deze dreumesen als ze naast je blijven lopen en voortdurend hun snotschoorsteen in je kruis leggen op zoek naar een banaan. Daar ik zeker weet dat het mij nooit zal lukken met mijn eigen slurf een banaan in mijn mond te leggen, kan het niet anders dan dat Caroline (naast mij gezeten) ruim twee kilo bananen aan Jumbo heeft lopen voeren. Ondertussen ontfermde ik me over moederolifant. Er zijn van die dingen die je gedaan moet hebben. Dit leek een van die dingen, maar achteraf moet je concluderen dat olifantrijden lang niet zo spectaculair is als het lijkt.
Een korte wandeling door bergachtig landschap bracht ons in een dorp van het Karen-volk. Deze primitief levende Burmese vluchtelingen kennen de kwaliteit van eenvoud. Houten huizen met een dak van bladeren, ingericht met weefgetouw, kampvuur tegen de insecten en LCD-scherm is inderdaad zo'n beetje alles wat je nodig hebt. Waar wij als efficiente westerlingen het varken en de echtgenoot vaak in een en dezelfde persoon hebben samengebracht, heeft dit bergvolk deze twee nog gesplitst. Het varken leeft onder het huis, dit omdat dat geluk zou brengen, en de echtgenoot slaapt boven op het bamboe. Onze trektocht door de jungle inmiddels zwaar in gesprek met het Indiase volksdeel, bracht ons bij een filmset waar Tarzan zich zou hebben thuisgevoeld. De Mae Wang Waterval stort zich langs de rotsen naar beneden en vormt een zwembad dat alleen voor de allerdappersten toegankelijk is. Stroming en temperatuur stellen hoge eisen aan balans en doorzettingsvermogen. Het zal jullie niet verbazen dat de Fransen hier afhaakten en als hagedissen geplakt aan de rotswand chagrijnig toekeken hoe de overige vijf uit het gezelschap zich als kinderen vermaakten in dit door moeder natuur gebouwde subtropisch zwemparadijs. Na een hapje en een drankje was het wederom tijd om te water te gaan. Ditmaal moesten ook de arrogante Fransen eraan geloven. Met een bamboevlot van zo'n 5 meter lang en een meter breed denderden wij de rivier af. Geweldig om te zien hoe de in 'haute couture' gekleedde stellen geen schijn van kans hadden hun kikkerbilletjes droog te houden. Het vrouwelijk deel van het echtpaar bij ons op het vlot wilde nog wel een beetje meewerken aan onze poging het bamboevlot om te toveren tot Karaokeboot, maar haar echtgenoot ontpopte zich als een ware boedha en gaf geen krimp. De drie Indiase zeelui, daadwerkelijk in het dagelijks leven werkzaam in havens over de hele wereld, testten het vlot gedurende de hele reis op haar zeewaardigheid. Zowel het vlot, de camera als het t-shirt van een van de opvarenden zakten voor de test. Na het uitwisselen van contactgegevens en foto's gingen de zeelui weer hun eigen weg en besloten wij die avond een kijkje te nemen op een nabijgelegen pleintje met diverse bars en restaurants. Uit eerbetoon aan onze nieuw verworven vrienden kozen wij een Indiaas restaurant. Onder het eten werd al duidelijk dat in het pand naast ons groot feest werd gevierd. Feestelijke ska-muziek schalde door de straat en de ene na de andere kleurrijk uitgedoste backpacker bezocht dit Roots, Rock & Reggae. Wij konden uiteraard niet achterblijven en namen als kampmoeder en -vader rustig plaats tussen de hossende menigte. Wij weten nu wat al die dochters en zonen van jullie uitvreten op vakantie... Net als je denkt alles gezien te hebben, kom je bij het verlaten van de kroeg oog in oog te staan met een baby olifant. Het is dat het zo druk was, anders had het beest vast en zeker naar binnen gelopen, een bananenshake besteld en zich bij de dansende jeugd gevoegd.