Vertier en verderf in Pattaya (NL)

Stapje terug...
Vrijdag was een reisdag. Na het uitslapen en wat inkopen doen zo rond drie uur op weg naar het station. Veel tegenslag hebben we deze vakantie nog niet gehad, des te groter was de teleurstelling toen bleek dat de door ons aangeschafte 1e klas kaartjes niet verzilverd konden worden omdat men simpelweg vergeten was de 1e klas wagon uit Bangkok mee te nemen. Na enig mokken en inclusief terugbetaling van geld met ons nieuwe vervoersbewijs aan boord gestapt. Echte backpackers zoals wij doen niet graag concessies aan luxe. Uit pure frustratie nestelden wij ons dus in de restauratiewagen. Eenmaal tot ons zelf gekomen, koud bier helpt daarbij, teruggekeerd naar onze stoelen die kort daarop door een vriendelijke man in uniform werden omgetoverd in een vleeswarenbak en een groentela. Peter nam plaats in de vleeswarenbak en Pi'tje in de groentela. Dekentje erover, gordijntje dicht en slapen maar. Behoudens het feit dat een salami niet in een vleeswarenbakje past en groente snel verlept in de groentela, viel het slapen best nog mee.
Vanuit Chiang Mai had Nick reeds een rendez-vous geregeld met Somsak, onze inmiddels vaste taxichauffeur, die ons inderdaad volgens afspraak keurig oppikte en naar Pattaya reed. Dat wij de Lonely Planet vergaten mee te nemen uit het restaurant zullen we hem niet kwalijk nemen.

Vertier en verderf
Pattaya komt niet voor op het lijstje van de meeste backpackers enerzijds omdat dit Torremolinos van Thailand geterroriseerd wordt door traditionele toeristen, anderzijds omdat Pattaya bekend staat als de stad die door sex gebouwd is. Inmiddels hebben wij echter allang geaccepteerd dat we geen backpackers zijn en kunnen dus zonder enige schaamte melden dat wij onze intrek hebben genomen in een van de meest luxe resorts alhier (zie http://www.woodland-resort.com/gallery.php) Wie tegen Nederlandse tarieven in Thailand verblijft, krijgt daarvoor het viervoudige aan kwaliteit, drie keer zoveel ruimte en een gemiddelde leeftijd die twee maal zo hoog is. De warme lijken rond het zwembad worden om het kwartier door het personeel gedraaid, terwijl wij het inmense waterbasin met zijn tweeen volop benutten. Onze wandeling door Pattaya na aankomst bevestigde al snel een deel van het beeld dat men van dit Sodom en Gomorra schetst. Pattaya ligt 1 meter beneden testosteron-niveau. Het louter door hormonen gedreven mannelijk volksdeel heeft deze stad voor een groot deel gemaakt tot wat hij is. De in 1959 op zoek naar ontspanning zijnde Amerikaanse militairen creeerden de vraag, waarop Thaise gogo-girls het antwoord hadden. Het hierdoor onstane aanbod heeft op zijn beurt vele afnemers uit de hele wereld aangetrokken. In ons luxe resort merken we daar overigens weinig van. En wie langs de kilometers lange boulevard slentert en zijn ogen sluit voor oude blanke mannen met net meerderjarige Thaise meisjes waant zich bij tijd en wijle in een mediterrane badplaats.

Oordelen en veroordelen in Pattaya lijkt makkelijk. Maar laten we de zaken nu eens omdraaien. Stel je voor: in een luxe resort zie je een in alle opzichte dikke veertiger vergezeld door een enkele jaren jongere frele schoonheid. Zo rond het middaguur haalt zij de laptop tevoorschijn en dicteert hij terwijl zij gedwee invoert. Als er eten besteld moet worden, leest zij hem de menukaart voor en als er bonnetjes getekend moeten worden is zij degene die controleert en tekent. Bij het ontbijtje neemt zij direct het logistiek management in handen terwijl hij met een kopje koffie wacht op wat zij voor hem heeft uitgezocht. Welke conclusie zou u nou trekken als u dit zo leest? Zijn er onder u wellicht die hierin een klassiek beeld zien van de foute dikke deur die heimelijk met zijn secretaresse in een exotisch oord verblijft, terwijl vrouw en kinderen thuis veronderstellen dat hij hard aan het werk is op de voor de zaak zo belangrijke beurs? Of had u meteen door dat die man visueel gehandicapt is en die vrouw nu eenmaal graag voorleest en met pc'tjes speelt? U ziet: schijn kan bedriegen.

Wie beweert Thailand te kennen, moet in Pattaya geweest zijn. Wie beweert Pattaya te kennen, moet in Walking street geweest zijn. Later dit weekend kunnen we een iets beter beeld van Pattaya schetsen...

Vakantiegevoel
De zaterdag stond in het teken van leven als een luis op een zeer hoofd. Liggen, lezen, luisteren, eten, drinken, dompelen... kortom, alles wat vakantie zo aangenaam maakt. Zo tegen een uur of vijf een strandwandeling gemaakt over Hat Pattaya (Pattaya strand), nog even inkopen gedaan in het prachtige nieuwe Central Festival shopping center. Een uiterst modern en luxe ingericht kooppaleis met merkwinkels als Guess en Replay. In het bezit van een nagelnieuwe Lonely Planet namen wij plaats in een van de vele in roze tl-verlichting gedompelde boulevardbars. Zien en gezien worden is hier meer dan waar ook in Thailand het motto.
Na een verfrissende douche wederom op pad met ditmaal als eindbestemming Tiffany's: Thailands toonaangevende travestietenshow met veel glitter en glamour. Maar eerst natuurlijk even Liverpool-Everton kijken (einduitslag 1-0, doelpunt Dirk Kuyt) met begeleidende live muziek van de Thaise Carpenters. Op deze manier bood het restaurant zowel man als vrouw entertainment. Stipt om 22.15 u meldden wij ons bij de kassa van Tiffany's waar wij tot onze grote teleurstelling te horen kregen dat ons kaartje alleen op vrijdag geldig was geweest. Na enig aandringen konden wij de plaatsbewijzen kostenloos omruilen voor tickets voor zondagavond. Naast Walking Street hebben we nu dus ook nog de travestietenshow in het verschiet. Als dat geen goddeloze zondag wordt...

Om niet al teveel als luxepaarden door Thailand te trekken en daarmee snel in te teren op ons budget, hebben we het luxe Woodlands Resort inmiddels verruild voor het iets minder luxe, maar pal aan Hat Jomtien (strand van Jomtien) gelegen RS Seaside guesthouse (zie http://www.rs-seaside.com). Vergelijkbaar met verhuizen van het Zandvoortse strand naar het Bloemendaalse strand.

Oordeel niet want ieder heeft zijn eigen wereld met zijn eigen toetsenbord.