Strand, bergen & stad

Wederom hartstikke bedankt voor jullie reacties!

Het is iedere keer weer opmerkelijk hoe makkelijk we met zijn vieren de weg vinden in een nieuwe omgeving. In een paar uur tijd heb je al je vaste afspreekpunt gevonden en weet je je aardig te redden.
In Nha Trang was dat de bar 'Shorty's' (Misschien ook een leuke naam voor Bert zijn nieuwe kroeg...). Zo rond de klok van zes, als het Happy Hour begon, wisten we elkaar daar te vinden. Zo ook dinsdagavond. Alle vier met een huidje zo zacht als babybilletjes. Die ochtend waren we namelijk per taxi afgereisd naar de bergen rondom NT om daar een verwen-arrangementje te ondergaan. Te beginnen met een grote bak modder waarin we ons met zijn vieren onderdompelden. Pas echt leuk wordt het als je daarna de modder in de brandende zon laat opdrogen. Als een harnas klemt de groene smurrie om je lichaam en bij de eerste voorzichtige bewegingen breek je als chinees aardewerk in 1000 stukjes. Daarna douchen, het moment om te ontdekken waar modder al niet terecht komt als je er een half uur inzit! Vervolgens word je door verschillende waterpartijen geleid, waaronder een groot bad, gevuld met water uit een warmwaterbron en een heuse waterval. Bij aankomst hingen de vellen nog aan onze rug, bij vertrek konden we de hoofdrol opeisen in een reclamespot van Dove.
Onder het genot van een drankje bij Shorty's besloten we de volgende dag te gaan snorkelen. Alleen Caroline liet zich door de neef van Jacques Cousteau verleiden tot een try-dive. Voor de zoveelste keer vroeg de koffer in want om half 8 stond het busje van Coco dive-center (www.cocodivecenter.com)klaar voor vertrek. Het was een geweldige ervaring voor de snorkelaars, ondanks het feit dat je zowel boven als onder water nat werd (het regende). Caroline had zo haar eigen belevenissen: "Waar de rest aan de oppervlakte bleef, dook ik voor het eerst in mijn leven de diepte in, vergezeld van een instructeur. Het had nogal wat voeten in zee voor ik me daadwerkelijk kon overgeven aan het kopje onder gaan en blijven, maar uiteindelijk ging het goed. Al was mijn Vietnamese onderwater gids al ras buiten adem, omdat ik me niet rustig door hem liet leiden, maar lekker aan de flipper ging - tegen de stroom in. Uiteindelijk ben ik tot bijna 7 meter diepte gedoken en heb een anemoon en een soort clownvisje aangeraakt! Erg indrukwekkend, al kon ik me niet helemaal ontspannen en kwam af en toe de gedachte 'wat doe ik hier?' naar boven drijven. Van kou en adrenaline heb ik op de boot nog een half uur staan rillen!"

Ons afscheid van NT moest na alle indrukwekkende gebeurtenissen uitgebreid worden gevierd. De 'Why Not bar' bleek daarvoor een uitgelezen locatie. Met een cocktailemmer (meer een jampot) van 0.5 liter op de rand van het pool biljard kegelde het duo Wayne en Peter de ene na de andere tegenstander aan de kant. Onnavolgbare stoten volgenden elkaar op. Het alcoholpromillage liep echter hoog op hetgeen de prestatie niet bevorderde. Zij vonden hun Waterloo aan het eind van de keu van twee Vietnamese dames. Een hevig protesterende Wayne droop af onder begeleiding van Peter omdat er ineens wel heel veel uniformen rond het biljard stonden. Slingerend naar huis en slapen als een roosje.

Easy Rider Dalat
Na drie weken de kustlijn gevolgd te hebben, klommen we op donderdag 19 feb de Central highlands in. Het gebied waardoor het beroemde Ho Chi Minh trail loopt. Onze bestemming was het door de Fransen in 1893 gestichtte Da Lat. Een stad in de bergen die zowel bij de eigen bevolking als bij de toeristen uitermate populair is als vakantiebestemming. Enerzijds vanwege het voortreffelijke klimaat, anderzijds vanwege de prachtige excursies. Beide hebben wij aan den lijve ondervonden.
Na enig onderhandelen met een van de vele Easy Riders (mr Hung) kwamen we overeen dat we voor 20 dollar een hele dag hun passagiers zouden zijn. Het toeren door het prachtige berglandschap geeft al voldoende voldoening om van een geslaagde dag te spreken. Het werd helemaal indrukwekkend door de verhalen van mr Hung en zijn mannen, waarin we voor het eerst de trots op Vietnam hoorden doorklinken. Zij wilden hun land promoten en niet alleen maar geld verdienen. Ook de moeilijke periode van de oorlog kwam aan de orde. Het was schokkend om te realiseren dat tot op de dag van vandaag het zinloos geweld van 40 jaar geleden zijn sporen nalaat. Koeien kunnen nog steeds niet grazen, omdat de grond vol zit met Agent Orange.
Hoogtepunt van de toer was 'Elephant Falls' Een imposante waterval gelegen in een uiterst ruige natuur.
Aan het eind van onze rit waren de heren zo vriendelijk ons te helpen bij het bezorgen van de brief die wij al drie weken bij ons droegen. Een schrijven dat bestemd was voor de heer Schenke, een bevriende relatie van onze directeur Henk Uildriks. De heer Schenke houdt zich bezig met in en verkoop van bloemenzaad en is een bekende persoon in de omgeving. Zijn baan is echter zo druk dat we hem helaas niet thuis troffen.

Die avond voor de tweede achtereenvolgende keer neergestreken in Peace Cafe, een tent bol van de nationaliteiten en gezelligheid. Het was daar waar een Nederlands meisje ons vertelde over de mogelijkheid om vanuit Saigon een dag naar de Mekong Delta te gaan. Hoewel dat betekende dat we de volgende dag al afscheid van Rachel en Wayne moesten nemen, hebben we er toch voor gekozen. Het afscheid werd gevierd met een feeestmaal aan het meer en was de volgende ochtend zelfs even emotioneel.
Inmiddels zijn we met zijn tweeen in HCMC (Saigon) aangekomen na een uiterst plezierige busreis van 7 uur (slechts 16 plaatsen bezet van de 45, dus veeeeel beenruimte!) en boeken straks onze Mekong-excursie.

Na bijna vier weken gaan we Vietnam waarderen om wat het is: een land in opbouw met een bevolking die groot gebracht is in oorlogen en moet wennen aan vrijheid en vrede.

Groetjes, Caroline en Peter