Vlek voor vlek, van plek naar plek

Na al het hemels natuurschoon werd het hoog tijd voor aardse zaken. Een 250 km lange rit van Zion naar Las Vegas levert je niet alleen een uur tijdwinst op, maar ook heel veel zand, zand en zand. Bovendien loopt de thermometer hoger op dan de snelheidsmeter. Toen we de Strip opdraaiden was het ruim 43 graden.

Het maakt in Vegas niet zo heel veel uit waar je slaapt, de ondergrens is luxe. Vegas wordt immers gefinancierd door de gokpaleizen die als een parelsnoer door het hart van de stad slingeren. Onze keus was gevallen op New York New York. Warner Bros kan hier nog een puntje aan zuigen! Niet alleen de buitenkant, met een inmens vrijheidsbeeld in de vijver, maar ook de binnenkant, voorzien van een compleet ingerichte New Yorkse wijk, geeft je het gevoel daadwerkelijk in de Big Apple te verkeren. Vegas never sleeps. 24 uur per dag, 7 dagen per week, 52 weken per jaar ratelen hier de gokmachines en delen de croupiers met soepele pols de kaarten. Vegas heeft alleen een trottoir om het ene casino met het andere te verbinden. Flaneren doe je hier binnen, niet buiten. Behalve als het avond wordt en de temperatuur daalt tot een aangename 38 graden.

Hoe warm het ook was in Vegas, een zonnesteek hebben we niet opgelopen. Nee, vrienden en vriendinnen, de kolder is ons niet dusdanig in de kop geslagen dat we dronken van geluk een roze geschilderde trouwkapel zijn binnen gelopen om ons vervolgens door een als Elvis verklede nep-dominee te laten trouwen. We waren gewoon niet lang genoeg op straat om, bevangen door de hitte, zulke rare dingen te doen. Broer Kees, bedankt voor het influisteren van het cabinepersoneel op de heenvlucht, de champagne was heerlijk en we hebben het spel 10 uur lang meegespeeld. Je collega's van KLM hebben vreselijk hun best gedaan, maar dat heeft ons niet over de streep getrokken.

Ons hoogtepunt in Vegas was het uitgestelde verjaardagscadeau voor Caroline: een spectaculaire, echte Vegas show! 77 dansers en acrobaten van Cirque du Soleil wekten 2 uur lang de 'King of Rock 'n'Roll' weer even tot leven. De Viva Elvis show was betoverend, ingenieus, uiterst artistiek en bij vlagen zeer ontroerend. Hoewel Elvis de Pelvis uiteraard nimmer in levende lijve op het podium verscheen (Cirque du Soleil is goed, maar heeft ook zijn grenzen), waarde zijn geest voelbaar door de zaal. Unieke privé foto's en Super 8 opnamen maakte het allemaal nog indringender. Ook voor een showtje kun je naar Vegas.

Wie in deze door de maffia gecontroleerde stad verblijft, kan niet weg zonder een gokje te wagen. Ooit iemand ontmoet die in Parijs is geweest en de Eiffeltoren niet heeft gezien...? We hadden vanaf onze eerste dag in Amerika kleingeld gespaard. Toen bleek dat de automaten allang niet meer op muntjes werken, maar alleen op papiergeld, hebben we ons spaarvarken omgekeerd bij de cassier, die ons met een veelzeggende frons het volledige bedrag van $ 5 uitkeerde!
Met het biljet brandend in onze knuistjes, dwaalde we over de casinovloer. We baanden ons een weg tussen gokautomaten die stuk voor stuk hun uiterste best deden om ons met flikkerend licht en betoverende melodieën te verleiden tot het inzetten van ons volledig kapitaal. Onze keus viel uiteindelijk op een kastje vervaardigd door Fisher Price, voorzien van slechts 4 knoppen, want hoezeer de andere modellen ook hun best deden, de hoeveelheid knoppen en spelregels die zij tentoonspreidden is voor niet goklustigen als wij veel meer een hindernis dan een uitdaging. Plaatsnemen achter een gokmachine heeft als bijkomstig voordeel, dat een hooggehakte en kortgerokte schoonheid je een drankje aan komt bieden. Als je haar echter geen fooi geeft, zie je haar nooit meer!
Na een half uurtje knoppen drukken maakten wij de balans op, inclusief drankjes hadden we 15 dollar geïnvesteerd en had de eenarmige bandiet ons een tegoedbon van $ 16,25 uitgekeerd! Per saldo $ 1,25 gewonnen! Met een smile van oor tot oor verzilverden wij onze winst bij dezelfde cassier; de man schijnt later die avond in licht verwarde toestand op de Strip waargenomen te zijn.

Vegas is de meest populaire bestemming van Amerika op dit moment. Het is een openlucht pretpark waar zowel gezinnen, vriendinnengroepjes, toeristen van over de hele wereld als ordinaire gokverslaafden van genieten. Of je nu komt voor de fonteinenshow van het Bellagio, de leeuwen in het MGM Hotel, de straten van Parijs of een wijk in New York, Vegas heeft voor ieder wat wils. Het was even wennen, maar zelfs Caroline stelde donderdagochtend verbaasd vast dat ze toch met enige pijn in het hart Pegasus weer besteeg voor de volgende bestemming. De Tomtom werd echter niet direct ingesteld op Bishop (het eigenlijke doel van die dag), maar op de Bootbarn aan de W Sahara Avenue in Vegas. De bijna 20 jaar oude cowbowlaarzen van Peter waren hard aan vervanging toe. Twee paar boots later kon hij als een ware Roy Rogers Silver de sporen geven.

Met het oog op de extreme hitte en het feit dat we toch graag wat rust in wilden bouwen, besloten we buiten Death Valley om te rijden. Hier kan de temperatuur oplopen tot 60 graden. Een cabriolet verandert dan al snel in een rijdende frituurpan. We koersden via Beatty naar Bishop. Een stevige 250 mijl door een landschap dat geen half uur hetzelfde was. Bijna bleven we hangen in Beatty. Bij het betreden van de plaatselijke saloon (we vermoeden dat ook hier Warner Bros achter de inrichting zat) hadden we direct aanspraak. De opmerking 'where are you folks from' mag in de oren van velen obligaat klinken, maar in dit geval bleek het de eerste schakel van een ketting die zin na zin langer werd, en waaraan zelfs boeienkoning Harry Houdini zich nauwelijks had kunnen ontworstelen. Of het nu de links van ons gezeten dorpsoudste was, die in bijna onverstaanbaar geknauw trots vertelde over de Wild West Show die hij met wat andere rollatorduwers iedere zaterdag opvoert, of de rechts van ons gezeten truckchauffeur uit Phoenix die, getooid met een cowbowhoed die John Wayne niet had misstaan, vertelde over zijn vele belevenissen langs 's Herenwegen, van afrekenen, laat staan vertrekken, was voor ons geen sprake. De universeel herkenbare blik van een vrouw die weg wil en het instemmend geknik van haar partner bleek uiteindelijk meer indruk te maken dan al onze eerdere pogingen het gesprek af te kappen.
Net voor zonsondergang reden we Bishop binnen en namen onze intrek in The Townhouse Motel. Over Bishop valt door ons niet veel meer te zeggen dan dat het tussen Las Vegas en Mammoth Lake in ligt.
Laatst genoemd mondain ski-oord, gelegen op bijna 4 km hoogte, werd door ons vrijdagochtend al bereikt. Het zullen de besneeuwde bergtoppen geweest zijn en de ijle lucht die mij zo verwarden, dat ik spontaan 2 nachten boekte in het fraai gelegen Swiss Chalet. Gelukkig kwam ik er op tijd achter dat wij ons reeds een dag later in Yosemite moesten melden en dus maar ruimte hadden voor 1 overnachting. Tijd om met de gondel naar boven te gaan en daadwerkelijk nog even te skiën was er toen helaas al niet meer. Wel hebben we nog uitgebreid kunnen genieten van de serene rust van Twin Lakes, die slechts verstoord werd door een woeste waterval van smeltwater.
Op zoek naar de, volgens de Lonely Planet, ook in Mammoth Lake aanwezige apres-ski, bezochten we de Clocktower Cellar. Een kroeg gelegen onder hotel Alpenhof. Ja, echt waar, Alpenhof! Ons vorig reisverslag is daar aan de bar geschreven onder het genot van behoorlijk aantal Budweisers, een portie fish and chips en een schaal buffalo wings. Niks van gemerkt hè?

Jullie begrijpen uit het bovenstaande dat ook de temperatuur verschillen hier veeel groter zijn dat die in Holland. Wij hebben er best begrip voor dat jullie de ene dag in 28 graden moeten werken en de volgende dag in 13 graden, maar probeer maar eens vakantie te vieren als het de ene dag 43 graden is en je een dag later in de sneeuw staat!
Ons hoor je toch ook niet klagen :)
Blijf vooral reageren. We're loving it!

Zaterdagochtend reden we, geheel volgens schema, richting Yosemite. Voor ons betekende dit dat we het zoveelste nationale park van deze reis via de Tioga Pas binnenreden. Net toen we dachten dat we alles wel gezien en meegemaakt hadden op natuurgebied, werden wij wederom verrast door de fraaie aanblik van metershoge sneeuwwanden en half bevroren bergmeren waar deze pas zich doorheen slingert. Uit diverse opmerkingen om ons heen maakten wij op, dat deze weg ruim een week geleden nog onbegaanbaar was vanwege de sneeuw en ijsvorming.
Ons vergapend aan de stijle rotswanden, de watervallen en de wild stromende river de Merced, arriveerden we rond 2 uur bij de 'net even buiten het park gelegen' Ceder lodge. Dit keer had de medewerker van D-reizen zijn topografie niet helemaal op orde en bleek El Portal niet een dorp te zijn dat IN Yosemite ligt, maar 15 km ten westen daarvan. Die D zal wel voor Dramatisch staan... Ter verhoging van de feestvreugde vertelde de receptioniste, die haar baan leek te ervaren als een taakstraf, ons dat we pas over ruim een uur onze kamer op konden. Veel tijd om ons te irriteren hadden we niet. Er diende zich namelijk al enkele dagen een ander probleem aan. Caroline zag er inmiddels uit als een witte paddenstoel met rode stippen. In Vegas hadden we al wel al een zalfje en wat pillen gekocht, maar die bleken net zo afdoende als een bezoek aan een Amerikaanse tv-dominee. In de wetenschap dat zij de enige echte Ankie van Grunsven is op deze vakantie en het ernaar uitzag dat de vlekkenparade verder zou trekken over haar oogleden, besloten we toch maar even de lokale medicijnman te bezoeken. Hier betekent dat een uurtje rijden. Bij het John C Fremont hospital in Mariposa werden wij uiterst vriendelijk en bekwaam ontvangen en geholpen. Met geruststellende woorden en een recept voor medicatie waarmee je ook een neushoorn van zijn verkoudheid af kan helpen, verlieten we het prachtig gelegen ziekenhuis.

De schoonmaaktroepen hadden inmiddels bijna vier uur de tijd gehad om de ravage, die blijkbaar in de voor ons bedoelde kamer was aangericht, te herstellen, zodat we bij aankomst onze, op zich overigens prima, kamer in gebruik konden nemen.

De temperatuur is hier goed, de pillen zijn prima, het leven is hier verrukkelijk en het toetsenbord begint wat warm te worden. Maak je om ons geen zorgen en doe nog ff een reactie voor je weer verder gaat met je werk!