The American Dream
Door: Peter
17 Juni 2011 | Verenigde Staten, Page
In iedere Toer zit minimaal één rustdag. In onze roadtrip was woensdag 15 juni daarvoor gereserveerd. Een dagje extra bij de Canyon zonder verplichtingen. We hebben het er dan ook ruimschoots van genomen. Het laatste beetje jetlag eruit geslapen en alvast een beetje slaap ingeslagen voor de komende dagen en tot een uur of vier aan het zwembad gelegen, in de yakoozi gezeten en uiteraard gezwommen. Tussendoor ons verblijf in Page geregeld en een trip over de Colorado river geboekt. Tegen het einde van de dag Jojo Buitenzorg gezadeld en rap rap benen gemaakt naar Bright Angel Lodge in de Grand Canyon. Geheel in lijn met het landschap werden we onderweg prettig gehinderd door drie overstekende elanden. De zonsondergang bij Bright Angel was niet zo mooi als die van een dag eerder bij Grand View, maar blijft het een adembenemend schouwspel. Uitgeslapen als we waren konden we dit keer na het diner wél de Canyon bij maanlicht bewonderen. Ook na zonsondergang verliest zij niets van haar schoonheid. In het verdwijnend contrast van de late avondschemering kreeg de kloof een buitenaardse aanblik.
Als je van Tusayan naar Monument Valley rijdt, wordt je automatisch over de Interstate 64 door het Grand Canyon National Park geleid. Ons werd dus ruimschoots de gelegenheid geboden om afscheid te nemen van één van de zeven wereldwonderen. Zoals voor zovelen maakt een stop Desert View daar onderdeel van uit. Met het beeld van deze laatste betoverende aanblik nog scherp op het netvlies dirigeerden wij Bonfire door de uitgang van het park. Het bit werd stevig aangetrokken en we zetten koers naar Monument Valley. Daar zou ons raspaardje zich pas echt thuisvoelen...
Bijna vergallopeerden we ons in de temperatuur, de hoogte en de afstand. 300 km rijden in bijna 40 graden op zo'n 2 km hoogte gaat je niet in de koude kleren zitten. Een cabrio is leuk, maar in een oven heb je er geen bal aan!
Naarmate we dichter in de buurt van de ultieme filmset voor iedere cowboy film kwamen, begon het harder te waaien. Twisters van rode aarde schoten als spiralen uit de woestijngrond en baanden zich een weg omhoog. Bladerend in de Lonely Planet, want ook zonder rugzak mag je die gebruiken, stuitten we op de alinea die gewijd was aan het toen nog te bouwen View Hotel in Monument Valley. Inmiddels moest dat klaar zijn. Nieuwsgierig en vermoeid (een dodelijke combinatie) besloten wij een kijkje te nemen. Er was nog slechts één suite over. Het uitzicht en de zee van ruimte die de kamer bood compenseerde ruimschoots het toch wel wat riante prijskaartje. Het voelde alsof Bob Ross ons meegeschilderd had in zijn laatste productie.
Het door Navajo-indianen gebouwde en geexploiteerde hotel is de American Dream van een stam die 300 jaar geleden nog onderdrukt werd door de bevolking waaraan nu zoveel geld verdient wordt.
Als het waar is dat de onbeantwoorde liefde de meest heftige is die een mens kent, dan is die plek gereserveerd voor de Grand Canyon. Monument Valley sluit je daarentegen direct in haar armen. Je staat er midden in en maakt er als het ware deel van uit. Het uitzicht vanaf het terras van onze suite deed ons beiden even slikken. Op een steenworp afstand stond een monumentale muur van rood zandsteen, geflankeerd door tal van minstens even imposante rotspartijen. Geen wonder dat Monument Valley het filmdecor is geweest voor meer dan 50 Hollywood producties en talloze (sigaretten)reclames.
Helaas bleek het door ons gehuurde sierpaard geen werkpaard. Het 28 km lange rondje door de vallei bleek al na 10 minuten zo slecht begaanbaar dat het voor onze Mustang niet was weggelegd. Maar ach, stilzitten met een drankje en genieten van onze luxe suite met een nog luxueuzer uitzicht was een aardig alternatief. Onder koninklijke omstandigheden vielen we in slaap.
Volgende ochtend vroeg op om geen straaltje te missen van de zonsopgang. Moet je natuurlijk wel je ogen open kunnen houden en dat viel niet mee om 6 uur 's morgens. Daarna nog even maximaal genoten van alle luxe en Palomino de sporen gegeven richting Page. Een afwisselend landschap trok aan ons voorbij. Het ene moment dodelijk saai en woestijnachtig, en net als je dreigt in slaap te vallen, tekenen zich weer de contouren af van een boeiend schouwspel bestaand uit rotsformaties en groene vlakten.
Page is een plaats zonder hart, maar met veel bezienswaardigheden. Ontwikkeld rondom de Glen Canyon Dam die ruim 50 jaar geleden in de Colorado rivier werd aangelegd, is het een relatief nieuwe plaats. Gelegen aan Lake Powell biedt het voldoende natuurschoon en recreatiemogelijkheden. Vandaag hebben we daar vast een voorschot op genomen door een kijkje te nemen bij Horse Shoe Bend en de dam.
Inmiddels hebben we ingecheckt bij Debbie's Hide Away, boodschappen gedaan en uitgebreid gebarbecued op ons misschien niet zo luxe, maar daarom niet minder comfortable terras.
De afgelopen drie dagen waren een American Dream come true.
Morgenochtend om half acht vertrekt ons vlot richting Colorado rivier, en onze belevenissen spoelen vast weer bij jullie aan middels dit toetsenbord.
Als je van Tusayan naar Monument Valley rijdt, wordt je automatisch over de Interstate 64 door het Grand Canyon National Park geleid. Ons werd dus ruimschoots de gelegenheid geboden om afscheid te nemen van één van de zeven wereldwonderen. Zoals voor zovelen maakt een stop Desert View daar onderdeel van uit. Met het beeld van deze laatste betoverende aanblik nog scherp op het netvlies dirigeerden wij Bonfire door de uitgang van het park. Het bit werd stevig aangetrokken en we zetten koers naar Monument Valley. Daar zou ons raspaardje zich pas echt thuisvoelen...
Bijna vergallopeerden we ons in de temperatuur, de hoogte en de afstand. 300 km rijden in bijna 40 graden op zo'n 2 km hoogte gaat je niet in de koude kleren zitten. Een cabrio is leuk, maar in een oven heb je er geen bal aan!
Naarmate we dichter in de buurt van de ultieme filmset voor iedere cowboy film kwamen, begon het harder te waaien. Twisters van rode aarde schoten als spiralen uit de woestijngrond en baanden zich een weg omhoog. Bladerend in de Lonely Planet, want ook zonder rugzak mag je die gebruiken, stuitten we op de alinea die gewijd was aan het toen nog te bouwen View Hotel in Monument Valley. Inmiddels moest dat klaar zijn. Nieuwsgierig en vermoeid (een dodelijke combinatie) besloten wij een kijkje te nemen. Er was nog slechts één suite over. Het uitzicht en de zee van ruimte die de kamer bood compenseerde ruimschoots het toch wel wat riante prijskaartje. Het voelde alsof Bob Ross ons meegeschilderd had in zijn laatste productie.
Het door Navajo-indianen gebouwde en geexploiteerde hotel is de American Dream van een stam die 300 jaar geleden nog onderdrukt werd door de bevolking waaraan nu zoveel geld verdient wordt.
Als het waar is dat de onbeantwoorde liefde de meest heftige is die een mens kent, dan is die plek gereserveerd voor de Grand Canyon. Monument Valley sluit je daarentegen direct in haar armen. Je staat er midden in en maakt er als het ware deel van uit. Het uitzicht vanaf het terras van onze suite deed ons beiden even slikken. Op een steenworp afstand stond een monumentale muur van rood zandsteen, geflankeerd door tal van minstens even imposante rotspartijen. Geen wonder dat Monument Valley het filmdecor is geweest voor meer dan 50 Hollywood producties en talloze (sigaretten)reclames.
Helaas bleek het door ons gehuurde sierpaard geen werkpaard. Het 28 km lange rondje door de vallei bleek al na 10 minuten zo slecht begaanbaar dat het voor onze Mustang niet was weggelegd. Maar ach, stilzitten met een drankje en genieten van onze luxe suite met een nog luxueuzer uitzicht was een aardig alternatief. Onder koninklijke omstandigheden vielen we in slaap.
Volgende ochtend vroeg op om geen straaltje te missen van de zonsopgang. Moet je natuurlijk wel je ogen open kunnen houden en dat viel niet mee om 6 uur 's morgens. Daarna nog even maximaal genoten van alle luxe en Palomino de sporen gegeven richting Page. Een afwisselend landschap trok aan ons voorbij. Het ene moment dodelijk saai en woestijnachtig, en net als je dreigt in slaap te vallen, tekenen zich weer de contouren af van een boeiend schouwspel bestaand uit rotsformaties en groene vlakten.
Page is een plaats zonder hart, maar met veel bezienswaardigheden. Ontwikkeld rondom de Glen Canyon Dam die ruim 50 jaar geleden in de Colorado rivier werd aangelegd, is het een relatief nieuwe plaats. Gelegen aan Lake Powell biedt het voldoende natuurschoon en recreatiemogelijkheden. Vandaag hebben we daar vast een voorschot op genomen door een kijkje te nemen bij Horse Shoe Bend en de dam.
Inmiddels hebben we ingecheckt bij Debbie's Hide Away, boodschappen gedaan en uitgebreid gebarbecued op ons misschien niet zo luxe, maar daarom niet minder comfortable terras.
De afgelopen drie dagen waren een American Dream come true.
Morgenochtend om half acht vertrekt ons vlot richting Colorado rivier, en onze belevenissen spoelen vast weer bij jullie aan middels dit toetsenbord.
-
18 Juni 2011 - 06:38
Ba:
ja dat tijdverschil gaat het waarbenjij.nu ook niet in de koude kleren zitten. ;-)
Maar van koude kleren hebben jullie geen last zo te zien.
Die horse shoe is machtig mooi!
Ja en BBQ-en in de USA moet toch ook wel erg lekker zijn. Goh wat een nare vakantie hebben jullie zeg!
Misschien even leuk om te melden dat het hier met bakken naar beneden komt...dat schept nog meer vakantie genoegen :P
-
18 Juni 2011 - 18:57
Hennie En Ans:
we zijn het helemaal met ba eens wat een nare vakantie ha,ha
Het ziet er allemaal prachtig uit.
helemaalte gek de roze huisjes de horse shoe vind hennie ook zo mooi
kijk je uit voor die grote mug? maar niet dood slaan hoor dan heb je een lam handje.wij zitten hier te kwijlen.ja, niet van dat lamme handje -
20 Juni 2011 - 09:45
Marcello:
Leuk leuk leuk -
20 Juni 2011 - 11:03
Hester:
Lieve collega's, jullie reisverslag leest weer als een mooi avonturenboek! Ik wou dat ik ook één van de hoofdpersonen was :)! Enjoy enjoy enjoy! -
20 Juni 2011 - 12:25
Marja:
Kleurt goed bij jullie, dat diepe oranje. Het ziet er fantastisch uit, ben erg benieuwd naar de Colorado river.
Kom maar op met die golf, mIjn toetsenbord kan wel een sopje gebruiken,
have fun! -
21 Juni 2011 - 18:50
Ellen:
De foto's zijn heel mooi. Als je er echt staat dan is het overwelming.
Geniet. Uitrusten kan thuis ook.Ben wel een beetje jaloers hoor.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
