Heerlijk Hanoi

De hoogbouw en hoge prijzen van HK hebben we inmiddels verruild voor de laagbouw en lage prijzen in Hanoi. Dat HK echter niet alleen gericht is op zakenlui en goedverdiende Angelsaksische toeristen bleek op onze laatste avond. Eens te meer was de Lonely Planet (LP) onze gids. Hoe anders hadden wij de Delhi Club gevonden - een Indiaase restaurant op de derde verdieping in het C-blok van Chunking Mansions aan Nathan Road? De weg erheen en de locatie was even obscuur als avontuurlijk. In een tot restaurant verbouwde huiskamer tot de nok gevuld met andere LP-lezers werd ons een briljante indiaase maaltijd voorgeschoteld voor amper 20 euro. HK kan dus voordeliger!

De volgende ochtend om vijf uur uit bed en om 6 uur in de taxi. Taxichauffeurs die de weg in HK niet weten, rijden blijkbaar alleen zondagochtend heel vroeg. Maar met de hulp van Caroline waren we ruimschoots op tijd om met de Airport Express naar de luchthaven te reizen. Wij in de ene trein, onze bagage in een andere trein, want slim genoeg kun je bij het treinstation al inchecken. De vlucht verliep vlekkeloos, met wederom 3 stoelen met zijn 2-en.

Zoals afgesproken stond onze chauffeur klaar in de hal met een bordje met Caroline haar naam. Rugzakken in de kofferbak en rijden maar! Al na honderd meter heb je door dat Vietnam geen HK is. Iedereen hier krijgt bij zijn geboorte 2 brommers kado en als je claxon stuk is, kom je niet door de APK-keuring. Brommers rijden hier op de snelweg, de straat, de markt, de pleinen en nog net niet door je hotelkamer. De hectiek van gemotoriseerd verkeer wordt echter ruimschoots gecompenseerd door het landschap en zij die daar hun dagelijks brood in verdienen. De aanblik ervan is een ansichtkaart: de karakteristieke Vietnamese hoedjes, waterbuffels, uitgestrekte velden en hier en daar een eenvoudig huisje. De stad Hanoi is echter verstoken van deze aanblik.

Ons hotel, Sunshine 2 (http://www.hanoisunshinehotel.com/sunshine2hotel/index.htm) gelegen aan Ma May in de Old Quarter van Hanoi is degelijk. De kamer is zelfs voorzien van ac, pc, tv en koelkast. Alleen een raam had ook wel prettig geweest.
Na aankomst geslenterd door het fascinerend stadsbeeld dat Hanoi je biedt. Tienduizende brommertjes scheren ogenschijnlijk zonder enige kennis van verkeersregels langs elkaar, maar een aanrijding lijkt hier een zeldzaamheid. Als je maar toetert, dan hoef je niet te sturen! Voor ons als voetganger is het even wennen. Oversteken is het makkelijkst als je alleen rechtuit kijkt en langzaam doorloopt. Nooit stilstaan, nooit rennen. En vooral niet links of rechts kijken.
Als echte toeristen een rondje om Hoam Kiem Lake gewandeld en bij een van de vele tentjes wat gedronken.
Het avondleven speelt zich volledig op straat af. De brommertjes nemen niet af in getal, ze moeten de straat 's avonds alleen delen met plastic terrasstoeltjes. Eenmaal gezeten op de hoek van zo'n verkeersknooppuntje kun je benzinedampen inademend voor 13 cent van een glas bier genieten (3000 dong)! In de hemel rijden ze op brommers...
Tussen alle brommers en toeristen door lopen de Vietnamese venters met hun fruit, boeken, schoenpoets, bloemen en plastic doosjes.
Vanmorgen voor het eerst uitgeslapen en dat was hard nodig. Op een bankje aan het meer ons plan voor de komende dagen getrokken. Resultaat: morgen om 8.15 uur vertrek naar Halong Bay, donderdagmiddag terug en dan dezelfde avond met de nachttrein naar Dong Hoi.

De eerste indruk van Vietnam is positief. Het is chaotisch en oogt, zeker in het noorden, sober. Alsof het juk van jarenlang communisme nog niet volledig is afgeworpen. Ho Chi Minh wordt nog steeds vereerd als DE grote volksheld, maar de dagelijkse flirt met dollars heeft minstens zoveel aantrekkingskracht. Een boeiende start van wat ongetwijfeld nog een fascinerende zal worden.

groetjes, Caroline en Peter